Tophane'li İhsan Bey

Tophane'de İhsan Bey
doğrulur yatağından
gün daha doğrultmadan
yüreğinde hiçbir şey

bardak bardak doldurur
kendine demli çayın
keyfinde kara mayın
yalnızlıkları durur

ceketini geçirip
sakin çıkar evinden
yollar vurur derinden
boynuna kara bir ip

İhsan Bey orta yaşlı
bir sevdadan yontulmuş
her gün çıktığı yokuş
gönlünde kara kaşlı

ak gülüşlü yari var
jandarma namlusunda
kurşun durmaz usunda
çukurcuma'ya kadar

ağrıyordur her yanı
emekçidir sonuçta
ekmek bir aşk bir uçta
hükümet tek düşmanı