rüya

çağırınca gelemez her zaman burda olan

aynanın arkasında görünmeyen sırdadır

sedefli kutusunda durur usulca solan

yaprakları zamandan şiirin üç dört satır

yeşil gözlerindedir haykırışı çocuğun

kaybettiği yarını dönüp dönüp arayan

batık hazineleri peşinde giden korsan

aza tamah etmeyle edinilen çokluğun

yaşar yine içinde yıkılmış geleceğin

günlerine kaleler saraylar mevsimini

haykırsa oluşturur kasırgası kendini

anısına sığınmış sessizce esen yelin

zamanın kuşlarıyla uyuyan bu şairin

kalbi teğet geçiyor gömülü aşklarını

ilk yazına vurulmuş yaban mersinlerinin

şimdi kalksa denizler uğurlar gemilerle

dalgasına anlamsız salınan gelgitlerin

yosunlu rüyasından sızan güzellikleri

uyan

uyan! diyor yukardan

gençliğine bakan

-bembeyaz kardan-

uyan! geliyor kan!

bir kartalın delişmen

usturalı çığlığı

altında çatırdayan

çatılarından uyan!

bak tahta kapısından

berrak göğüne yarının

yıldızsız parıldayan

ışıklı aynaların

kendini zirvesinden

eteklerine bırak

ceylanlı bir esinden

yeşil ovalara ak

nehirler deltasında

parçalansın denizle

uçsuz kafatasında

akan yolları izle

uyan! önün arkan

sağın solun gebe

rahimden sızıyor kan

yeniyi doğuran ebe