neşesiyle salınır
köpükleri derenin
kıyısına serenin
kaygıları alınır
sesi ince incedir
sazların arasında
gecenin karasında
uğraşı kendincedir
insan hemen kurtulur
karanlıklar ininden
keder, öfke, kininden
sevdasına tutunur
çağıl çağıl bir sudur
zaman da sonsuz, akan...
ama insanı yakan
gelecek korkusudur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder