Prelüd

yıkık harabelerin içinde gezinirsin
beyaz tüylü bir yaban güvercini gibi
parlayan tüylerin  belirsiz, hatırlatır
geçmişte yaşanılan güzel günlerimizi

seni başka zamanlar kıyısında görürüm
kentlerin uzağında akan ılık derenin
bir yapraktan damlayıp sessizce kaybolursun
ardında tasasız dalgalar bırakarak

sen! yaşam ışığımız, içimizdeki coşku
kırık kalplerimizin üstüne kazılı iz
yükselirsin kedersiz, uzakta, ufka doğru
ışığının altında sanki kölen gibiyiz

daha kaç kez aldanıp peşinden geleceğiz
kaç yenilgi bekliyor bizi yengiden önce
ganimet bildiğimiz kazanımlar gün be gün
solar, kurur, yozlaşır yok olur elimizde?