dumansız kuşlar

biz istemesek de görünür her yeri

gölgesi balkonlu evlerin bir yerinden

ağaçta sürgün eden gelecek hayalleri

orda büyür bütün sevilmiş kentlerden

orda durur kapının kenarında gitmeleri

gözümüzde dolanır sokakta yürümeler

şu duvar, şu masa, şurda birkaç kitap gibi

şurda birkaç insan bakar eskimiş çerçeveler

gün gün görünür bulutlar istemeden

bulutlar belki yağmurun bekçileri

siyaha çalınmış yüzlerden mi beliren

sanki içimizden birinin gittiği

tek katlı evlerden bahçeler görünmeli

avlular yarınlar üretmeli yüzyıllardan

belki bu yıl kuşların bizi seçeceği

kolumuzu uzatsak upuzun ağaçlardan

merdivenler sarı mı siyah mı şimdi

birlikte çıktığımız yokuşlardan

çırpınan kanatsız sevdalar mı getirdi

dumanlar yükselen dumansız kuşlardan