boynu kuğulu kırlangıç

kış kırığı içinde elim, elim uzak buzullarda

insansız denklemi hayatı ikiye indirgeyen

aklın mantığın değil belki, sevmenin, aşkın

güz kurusu of’ların, öf’lerin eyleminden

biraz sessizlik düşmeliydi gökten, karla birlikte

birkaç adam belki, birkaç sokak, belki bir iki mekân

sis bir kadına dönüşmeliydi belki gece koşuşturan

ufak gülümsemelerle renklerin sokağından

üç dağ aslanı kalmak en kötüsü ama

kimi üç şehirde bir zaman, kimi rüzgâr, uğuldar

soğuğun koreografisi vücuda değil de ruha

tangolar, valsler, sonra yine tangolar...

bende taş kesti suya batmalar

çığlık ağacı yapraklandı sesim,

sesim kırlangıçlı mavnalar...